“Шарвили” эпосдин сувар лезги халкьдин уьмуьрда фикир гуник квай лайихлу вакъиадиз элкъвенва. Ада чи несилрив алатай вахтар, тарих, вакъиаяр мад ва мад веревирд ийиз тазва. Халкьдин этнокультурадин суварин важиблу ихьтин терефрал, метлебрал кьетIен фикир желбиз кIанзава: общественно-политический ва идеологиядин; медениятдинни тарихдин ва художественно-эстетический; просветительско-дидактический, эдебдинни тербиядин.
Эпосдин суварин идеологиядин, общественно-политический бине тарих, адан вакъиаяр, крар рикIел хуьнин, несилрин алакъалувилин, игитвилин, халкь мукьва этносрин хизанда тупламишунин идея я. Тарих — им халкьдин уьмуьрда неинки чIехи вакъиайрин летопись, гьакIни чIехи муаллим ва виликди финин замин, тарихдин идеологияни халкьдин уьмуьрди цуьк акъудун я лугьуз жеда.
Кьвед лагьай тереф “Шарвили” эпосдин текст, мана датIана раиж (пропаганда) авуникай ибарат я. “Шарвили” халкьдин сивин яратмишунрин анжах са памятник туш, ам халкьдин руьгьдин чIехивал къалурзавай делилни я.
Суварин пуд лагьай тереф къадим тарихди чав мукъаятдаказ, къайгъударвилелди агакьарнавай художественный текстинин этнопедагогикадин терефрин жуьреба-жуьрвиликайни девлетлувиликай ибарат я. Са рахунни алач, “Шарвили” чи лезги халкь халкь яз арадал атунин, виликди финин рехъ къалурзавай этнопедагогический гужлу, къудратлу гьакъикъат я.
Лауреат премии Золотой орел СЖ РД (2006),член союза журналистов России, писатель Фахреддин Оружев
"Лезги газет"